De zaal was gevuld met ouders. Vol verwachting en trots keken ze naar het grote scherm. De beamer ging aan.
Kinderen uit groep 7/8 begonnen op interactieve wijze een model uit te leggen. Het was muisstil. Ze gebruikten een taal die veel luisteraars nog niet kenden.
Kwaliteiten, valkuilen, uitdagingen en allergieën … Het was de taal van het Kernkwadrant.
Ouders kregen aansluitend een opdracht: “Kies op een tafel met kaartjes eens drie kwaliteiten van je kind en schrijf deze op een briefje.
Geef dit briefje aan je kind en vertel waarom je deze kwaliteiten hebt gekozen!”
De kinderen deden nu hetzelfde voor hun ouders. Onwennig stonden ze daar, vooral de ouders.
Rode wangen, ongemak … De kinderen zijn het al gewend om op deze manier te werken.
Zomaar wat reacties van een bijzondere hartverwarmende avond op een basisschool:
“We zouden onze kinderen veel vaker moeten vertellen welke kwaliteiten we bij ze hebben ontdekt.”
‘’Wat mooi om van de kinderen te horen welke kwaliteiten ze in ons herkennen.”
“Hoeveel meer had ik een en ander begrepen als ik op de basisschool al veel meer (in)zicht had gekregen in deze taal.
Als deze kennis verder uitgebreid was op de middelbare school. Had ik dan wel dezelfde beroepskeuze gemaakt?”
Tijdens de voorbereidingen van deze ouderavond vroeg ik aan de klas: “wat is het teveel van behulpzaamheid?”
Niemand kon zich voorstellen dat je té behulpzaam kan zijn.
Tot op het moment dat ik aan een leerling vroeg “zal ik zo je tas even voor je dragen?”. “he, nee, dat is slijmerig, hou op!”.
Toen was het opeens wel duidelijk dat er een teveel van het goede bestaat van ieder kwaliteit. Dat ook behulpzaamheid door kan schieten in een heuse valkuil-:)
Toen ik bij mijn gastles op een middelbare school het thema allergieën aansneed, begonnen de leerlingen te vertellen over een leraar die niet erg geliefd was bij de groep.
Ook de leraar was zich heel erg bewust van deze situatie. Hij was volgens de leerlingen streng, lette op alle details en had hele strakke regels waar je maar beter niet van af kon wijken.
Ik vroeg de leerlingen of ze achter deze ‘valkuilen’ (het is altijd “in the eye of te beholder”) ook positieve kwaliteiten konden ontdekken?
Deze vraag was een enorme opgave (aan de wegdraaiende ogen en het zuchtende gesteun te merken).
Maar uiteindelijk kwamen heel veel leerlingen met een hele lijst van positieve eigenschappen : De leraar was duidelijk, voorspelbaar, gestructureerd, nauwkeurig, etc.
Ik stelde voor om deze positieve punten op te schrijven en de leraar deze, als afsluiting van het schooljaar, gezamenlijk aan te bieden.
Uiteraard met een inleidend verhaal. Het heeft de relatie met deze leerkracht enorm verbeterd.
De angel was uit de wesp (Is dat wel een uitdrukking?) Ze hebben er in ieder geval nog vaak samen om gelachen!
Zelfreflectie is pas mogelijk, als we een taal hebben om dat te doen.
Zelfkennis is net zo belangrijk als rekenen, taal en geschiedenis.
Met het opbouwen van zelfkennis kun je in groep 1 al op een speelse manier beginnen.
Ik heb ervaren dat leerlingen uit groep 7/8 heel goed in staat zijn, actief over zichzelf én anderen, te reflecteren…
Niemand zit overigens te wachten op mensen die hun kernkwaliteiten kennen! Wel op mensen die zichzelf de vraag stellen : “Wat betekent dit inzicht nu voor de keuzes die ik maak in mijn gedrag?” óf: “Hoe kan deze kennis mij helpen in de relaties met anderen?” Een taal kunnen gebruiken van betekenisvolle woorden, de taal van reflectie …
Werk jij in het onderwijs en ben je benieuwd hoe je met kernkwadranten en kernkwaliteiten aan de slag kunt in je klas en/of je team? Dan is de Masterclass Kernkwadranten en hun toepassing in het onderwijs misschien iets voor jou?
Zelfkennis, een bewustere Studiekeuze, Tolerantie en betere Relaties, dat is wat het Kernkwadrant ® van Daniel Ofman kan opleveren voor Leerlingen, Studenten, Leerkrachten en Ouders.