Laatst hoorde ik iemand het vreemdste verhaal vertellen dat ik ooit heb gehoord!
Peter gaat voor een opdracht naar een kennismakingsgesprek.
Aan het einde van het gesprek kreeg hij de boodschap “u heeft een indrukwekkend CV hoor, maar volgens mij bent u overgekwalificeerd voor dit werk!,,
“Overgekwalificeerd?,, stotterde Peter.
“Maar ik vind dit werk ontzettend leuk en geloof zeker dat ik dat heel goed kan!”, benadrukte Peter nog…
Toen Peter in de auto zat (en bedacht welke huishoudelijke klusjes hij als overgekwalificeerde vakman nog kon doen) vroeg hij zich af wat dit te betekenen had.
Aan het tarief kon het toch niet liggen , want Peter was er tijdens het gesprek al achter dat ze wat dát betreft volledig op dezelfde lijn zaten!
Vonden ze hem eigenlijk toch niet goed genoeg, toch te duur of klikte het toch minder met de opdrachtgever dan hij gedacht had?
Peter legde zich neer bij het feit dat “u hoort nog van ons” waarschijnlijk zou leiden tot een eeuwig zwijgen en zong luidkeels mee met “you can be anything you want to be” van Queen.
Peter ging weer positief verder met zijn dagelijks bestaan, totdat …..
hij dit verhaal op een dag vertelde aan zijn goede vriend Ronald.
Ronald luisterde aandachtig naar het hele verhaal en keek Peter toen ernstig aan.
Ronald: Weet je wat het probleem is Peter. Je moet gewoon niet teveel van je talenten laten zien. Jezelf een beetje bescheiden opstellen. Dan kun je jezelf later altijd nog bewijzen! Als je direct laat zien wat je allemaal in huis hebt, dan schrikt dat misschien wel af!
“Dan schrikt dat misschien wel af,, hoorde Peter zichzelf op verbaasde toon zeggen.
Ronald: Ja dan denken ze misschien wel dat je toch direct weg bent als zich een betere kans voordoet!
Peter: Dus wat jij zegt, betekent dat ik me eigenlijk kleiner moet maken dan ik ben? Moet rijden als een lelijke eend, terwijl ik kan rijden als een sportwagen? Mezelf zogezegd eerst eens bescheiden moet opstellen?
Opeens moest Peter denken aan zijn schooltijd. Als je daar goede cijfers haalde, dan werd je uitgescholden voor studiepik. Als je vragen stelde tijdens de les dan wilde je natuurlijk interessant doen. Toen had Peter ook al geleerd dat je beter niet teveel moest opvallen!
Dus dat is de eigenlijke boodschap: doe nou maar gewoon.
Doe maar niet zo interessant. Doe gewoon lekker gemiddeld!
Welke allergie zou hier eigenlijk achter liggen, dacht Peter?
Betekent dit dat veel mensen op slinkse en sinistere wijze worden ‘uitgenodigd’ zichzelf veel dommer voor te doen dan ze eigenlijk zijn?
Dat velen het succes, de kennis en vaardigheden van anderen niet kunnen waarderen? Dat we niet alles mogen en kunnen geven zonder dat we terug worden gestuurd naar het modale spectrum?
Over energieverspilling en gebrek aan duurzaamheid gesproken!
Zou het horen bij de Nederlandse cultuur, waar je kop er wordt afgehakt als je hem boven het maaiveld uitsteekt?
Ik heb een boodschap voor Peter, Ronald en iedereen: Doe vooral waar je plezier in hebt en gebruik je volledige potentiaal om een bijdrage te leveren aan deze wereld! Blijf altijd zoeken naar de beste versie van jezelf!
Lang geleden werd dit door Howard Thurman al samengevat met de volgende woorden:
“Don’t ask what the world needs. Ask what makes you come alive, and go do it.
Because what the world needs is people who have come alive.”
Ik wens je heel veel plezier bij het werk!
Albert Heemeijer